Powiat
W zbliżonych granicach powiat istniał od XIV wieku, aż do 1975 roku. Przed wojną składał się z 80 gmin oraz 3 miast, obejmował obszar 1102 km2 i zamieszkiwany był przez 52,5 tys. osób. Po wojnie podzielony został pomiędzy 3 miasta i 13 zbiorowych gmin wiejskich: Bobrówko, Drezdenko, Goszczanowo, Gościm, Górki Noteckie, Stare Kurowo, Lubicz, Mierzęcin, Niegosław, Ogardy, Słonów, Trzebicz, Zwierzyn, które w 1946 roku zredukowano do 9-ciu. Statut gminy straciły Goszczanowo, Górki Noteckie, Lubicz i Mierzęcin. Do 1954 r. powiat obejmował taki sam obszar, jak przed wojną. W 1954 r. z powiatu strzeleckiego wyłączone zostały wsie: Chełst, Moczydła, Kawczyn i Nowe Bielice, a włączone do województwa poznańskiego; natomiast Wołogoszcz z Derkaczami oraz Grąsy włączono do województwa szczecińskiego. Obszar zmniejszył się do 1065 km2 i zamieszkiwało go 47 tysięcy osób. W 1973 roku powołano 7 gmin: Bobrówko, Dobiegniew, Drezdenko, Gościm, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie i Zwierzyn. Z początkiem 1976 r. - po likwidacji powiatu - Bobrówko włączono do gminy Strzelce Krajeńskie, a Gościm do gminy Drezdenko. Natomiast do Dobiegniewa włączona została prawie cała gmina Radęcin z województwa szczecińskiego. Na mocy ustawy o reformie administracji powiatowej z dniem 1 stycznia 1999 r. utworzony został powiat strzelecko – drezdenecki, który zajmuje obszar północnej części województwa lubuskiego, a w jego skład wchodzą miasta i gminy: Strzelce Krajeńskie, Dobiegniew, Drezdenko oraz gminy: Stare Kurowo i Zwierzyn. Siedziba władz powiatowych znajduje się w Strzelcach Krajeńskich.
Strzelce Krajeńskie
Strzelce zlokalizowane są na historycznym trakcie z Akwizgranu do Królewca. Najstarsza wzmianka dotycząca Strzelec pochodzi z 1272 roku i została odnotowana w Kronice Wielkopolskiej. Pierwsi mieszkańcy trudnili się uprawą ziemi, rzemiosłem, handlem, zwłaszcza rybami oraz piwowarstwem. W XVIII wieku, za czasów Fryderyka Wilhelma II i Fryderyka II, miała miejsce kolonizacja błot nadnoteckich. II Wojna Światowa przyniosła miastu znaczne zniszczenia. Z ich skutkami zdołano się uporać dopiero w latach 60. i 70. XX wieku.
Drezdenko
Historia miasta sięga początków państwa polskiego. Gród drezdenecki został wzniesiony przez Mieszka I w X wieku na szlaku komunikacyjnym z Poznania na Pomorze. Za czasów panowania Bolesława III Krzywoustego Drezdenko było siedzibą kasztelanii. Drezdenko przez wieki przechodziło z rąk do rąk. Od 1637 roku przez 10 lat okupowali miasto Szwedzi, w kolejnych wiekach wojska rosyjskie, powodując całkowitą ruinę twierdzy, a w czasie wojen napoleońskich, wojska francuskie. W 1945 roku Drezdenko zostało włączone do Polski. Przez kilkadziesiąt powojennych lat miasto postrzegane było jako ośrodek przemysłowy i centrum administracyjne dla okolicznego rolnictwa.
Dobiegniew
W 1250 roku Książe Wielkopolski Przemysł I przekazał Dobiegniew podpoznańskiemu klasztorowi Cysterek. Dotychczasowa osada rybacka otrzymała prawa miejskie około 1298 roku.
Miasto było niszczone kilkakrotnie wielkimi pożarami. W okresie wojennym 1940-45 w Dobiegniewie znajdował się największy obóz jeńców wojennych Oflag II C Woldenberg, w którym przebywało około 6.500 oficerów i podoficerów. Na miejscu oflagu utworzono Muzeum Woldenberczyków. W 1945 r. miasto zostało zniszczone w 85%.
Zwierzyn
Samą wieś wybudowano i zasiedlono w latach 1765 – 1766, w czasie prowadzonej przez króla Prus Fryderyka Wielkiego akcji kolonizacyjnej doliny Noteci. Założono wówczas 40 nowych osad i przysiółków. Wśród nowo powstałych kolonii znajdował się także Zwierzyn.
Stare Kurowo
Stare Kurowo to bardzo stara osada słowiańska, która podlegała niegdyś grodowi w Drezdenku. Najstarsze znane wzmianki o miejscowości pochodzą z 1317 roku. W styczniu 1945 roku tereny Starego Kurowa zostały wyzwolone przez I Front Białoruski Armii Radzieckiej oraz Wojska Polskiego i w pełni powróciły do Polski. Od tego czasu zaczął się nowy okres w dziejach tych ziem.
